Առաջին ծլած խոտի բույրի հետևից նախիրը սար է բարձրանում: Սկզբում, ինչպես տեղացիներն են ասում, «մոտիկ սարը», հետո արդեն՝ «հեռու սարը»։
Լոռու մարզի Մարց գյուղի բնակիչների մեծ մասն ամեն տարի սար է գնում, որոշները՝ ընտանիքներով։ Սարում մի զույգ ավել ձեռքը չի խանգարի:
Մինչ տղամարդիկ զբաղվում են անասուններով, կանայք հասցնում են սեզոնային հատապտուղների ու խոտաբույսերի ձմռան պաշար հավաքել:
Իսկ երբ երեկոն իր թուխ կծիկն է սկսում մանել, սարվորները, իրար ձայն տալով, հավաքվում են մեկի բակում: Սարի բարիքներով սեղանի շուրջ սկսվում է անվերջ զրույցն օրվա հոգսերի և աշխարհաքաղաքական թեմաների շուրջ:
9-ամյա Սոլինան տոնական զգեստով շտապել է հարևան տատիկի այգի` խնձորի բերքահավաքին մասնակցելու։
Ասում են` ձմեռը համեցեք խնձորի օղի համտեսելու:
Ջահել հարսներին ու երեխաներին հիմնականում սար չեն տանում։
Արփիկն այն եզակի կանանցից է, որ ամուսնու հետ տարվա մեծ մասն անց է կացնում սարում: Այստեղ էլ սարի բարիքներից ձմռան պաշարն է դիզում:
Գյուղական նատյուրմորտ
Մարցում ամենահամով ու քաղցր ազնվամորին Մելինեի մշակած այգում է աճում…
Ղուշբասությունն այստեղ տարածված զբաղմունք է:
6-ամյա Ոսկանը դեռ չգիտի՝ սար բարձրանալն ինչ է։
Սարերից բարձր միայն սարերն են։
Անատոլին ու Արփիկը սարի «վետերաններից» են։
Խոտհունձի տրամաբանական ավարտը։ Ձմեռվա պաշարի համար կարելի է այլևս չանհանգստանալ։
Սարի նոր «բնակիչները»։
-Մեղուները ինձ դեմքով ճանաչում են, դրա համար էլ չեն խայթում,- կատակում է մեղվաբույծ Հարությունը։
Կանայք կովկիթին լուրջ են պատրաստվում, անգամ հատուկ համազգեստ ունեն։
Հյուրին կուշտ կերակրելն ամեն սարվորի «հոգու սուրբ պարտքն» է ։
Աղուն տատը օրվա հավաքած դաղձն է փնջում չորացնելու համար։
«Կենդանիների տիրակալը»։ Սամվելը սարում ապրում է հինգ շան ու յոթ կատվի հետ։ Անկեղծ խոստովանում է, որ կատուներին ավելի շատ է սիրում։
Մանուշակը 8 ամիս սարում է անցկացնում։
